مقایسه حسابداری با حسابرسی
معمولا سوال بسیاری از افرادی که در رشته حسابداری تخصصی ندارند و حتی بسیاری از افرادی که کارشان به نوعی با امور مالی در ارتباط است این است که تفاوت حسابداری با حسابرسی چیست؟
شاید این سوال برای افرادی که در حوزه مالی به طور تخصصی به فعالیت می پردازند سوالی پیش پا افتاده و جواب آن بدیهی باشد اما باز هم ما در این مقاله به نکاتی اشاره می کنیم که ممکن است حتی برای متخصصان این عرصه نیز سودمند و مفید باشد.در ادامه مطالب زیر به طور خلاصه به چند مورد اشاره خواهیم کرد و سپس به توضیحاتی در این زمینه خواهیم پرداخت.
- تفاوت اصلی حسابداری و حسابرسی در این است که حسابداری اقدامی است برای جمع آوری منظم معاملات مالی روزانه واحد های تجاری و طبقه بندی آنها به گروه های مختلف و حسابرسی فعالیتی برای تأیید و ارزیابی صورت های مالی است.
- حسابداری هنر سازماندهی، نگهداری سوابق معاملات مالی و تهیه صورت های مالی شرکت است. حسابرسی یک کار سیستماتیک است که شامل ارزیابی مستقل اطلاعات مالی برای ابراز نظر در مورد دیدگاه واقعی و منصفانه است.
- هدف اصلی حسابداری آشکار کردن وضعیت سود آوری، وضعیت مالی و عملکرد مالی سازمان است. در حالی که حسابرسی برای بررسی صحت صورت های مالی است.
- حسابداری توسط استاندارد های حسابداری اداره می شود، در حالی که استاندارد های حسابرسی با استاندارد های حسابداری به طور کامل متفاوت است و فعالت حسابرسی باید کاملا منطبق بر استاندارد های حسابرسی باشد.
- حسابداری یک فعالیت مستمر و باید یک کسب و کار همواره خدمات حسابداری را دریافت نماید. برخلاف حسابرسی که یک فعالیت دوره ای است و نیازی به همواره انجامن شدن آن نیست. اگر بخواهم مسیر حسابداری و حسابرسی را به طور خلاصه عنوان کنیم این است که آغاز حسابرسی پایان حسابداری است.
حسابداری اقدامی است برای نگهداری سوابق مالی یک شرکت به نحوی که بتواند در تهیه صورت های مالی کمک کند تا دید درست و منطقی و اصولی از امور مالی شرکت به مدیران و سایر سهامداران ارائه دهد. در حالی که حسابرسی ارزیابی سوابق صورت های مالی تهیه شده از طریق عملکرد حسابداری است. هدف حسابرسی کسب اطمینان از اینکه می توان به صورت های مالی اتکا کرد.
استاندارد های حسابداری توسط هیئت های حسابداری بین المللی اعطا می شود که باید در هنگام تهیه صورت های مالی از آنها پیروی کرد. از سوی دیگر، استانداردهای حسابرسی توسط هیئت های حسابرسی بینالمللی صادر میشوند که باید در حین حسابرسی صورت های مالی به آن پایبند باشند. هدف حسابداری ارائه یک دید درست و منصفانه از صورت های مالی برای استفاده کنندگان مختلف است و حسابرسی با هدف تأیید قابلیت اتکای نمای درست و منصفانه صورت های مالی است.
در حسابداری، کار توسط حسابداران انجام می شود، در حالی که در حسابرسی کار توسط حسابرسان انجام می شود. حسابداران به نوعی بخشی از مدیریت سطح میانی سازمان ها هستند آن ها معمولا با مدیران و سایر کارمندان ارتباط تنگاتنگی دارند. در این موارد وظیفه حسابدار ارائه یک دید واقعی و منصفانه از وضعیت مالی شرکت به ذینفعان مختلف است. برعکس، یک حسابرس می تواند از داخل سازمان و یا خارج سازمان باشد.
حسابداری ثبت سیستماتیک و کامل تراکنش های مالی در مورد یک کسب و کار است. حسابداری همچنین به فرآیند خلاصه، تجزیه و تحلیل و گزارش این معاملات به سازمان های نظارتی، تنظیم کننده ها و نهادهای جمع آوری مالیات مربوط می شود. صورت های مالی که عملیات، وضعیت مالی و جریان نقدی یک شرکت بزرگ را در یک دوره خاص خلاصه میکند، خلاصهای از صدها هزار تراکنش مالی است که ممکن است در این دوره انجام داده باشد.
صورت های مالی که عملیات، وضعیت مالی و جریان های نقدی یک شرکت بزرگ را در یک دوره خاص کوتاه می کند، صورت های مختصری بر اساس هزاران تراکنش مالی است. در نتیجه، همه نامگذاری های حسابداری نقطه اوج سال ها مطالعه و بررسیهای دقیق همراه با حداقل سال ها تجربه عملی حسابداری است. حسابداری یکی از وظایف اصلی تقریباً هر کسب و کاری است.
ممکن است توسط یک یا چند حسابدار در یک شرکت کوچک، یا توسط بخش های مالی قابل توجه با ده ها کارمند در شرکت های بزرگتر اداره شود. گزارش های تولید شده توسط بسیاری از جریان های حسابداری، مانند حسابداری بهای تمام شده و حسابداری مدیریت، برای کمک به مدیریت در تصمیم گیری آگاهانه کسب و کار بسیار ارزشمند هستند. در حالی که یک حسابدار می تواند وظایف اساسی حسابداری را انجام دهد، حسابداری پیشرفته معمولاً توسط حسابداران واجد شرایطی انجام می شود که دارای نام هایی مانند حسابدار رسمی، مدیر ارشد مالی و.... و عنوان هایی به این صورت می باشد.
حسابرسی عبارت است از بررسی و ارزیابی عینی صورت های مالی یک سازمان برای اطمینان از اینکه سوابق، نمایشی منصفانه و دقیق از معاملاتی است که آنها ادعا می کنند ارائه می کنند. حسابرسی می تواند به صورت داخلی توسط کارکنان سازمان یا به صورت خارجی توسط یک شرکت خارجی انجام شود. حسابرسی انجام شده توسط طرف های خارجی در شرکت های خصوصی می تواند در حذف هرگونه جهت گیری های اشتباه در مورد وضعیت مالی یک شرکت بسیار مفید باشد. حسابرسی به دنبال چیزی است که می توان آن را خطای مادی در اظهارات مربوط به هر شی خاص نامید.
آنها به ذینفعان کمک می کنند تا در مورد وضعیت موضوع ممیزی شده بتوانند به دقت به بررسی موضوع بپردازند و می توانند به آنها کمک کنند تا تصمیمات بهتر و آگاهانه تری در مورد موضوع حسابرسی شده بگیرند. هنگامی که اشخاص ثالث حسابرسی را انجام می دهند، نظر در مورد آنچه حسابرسی می شود می تواند صادقانه و درست باشد بدون اینکه بر روابط کاری روزانه تأثیر بگذارد. تقریباً همه شرکت ها سالی یک بار حسابرسی انجام می دهند، در حالی که حتی شرکت های بزرگتر نیز می توانند ماهانه حسابرسی دریافت کنند. برای برخی از شرکت ها، حسابرسی به دلیل انگیزه های قوی برای تحریف عمدی اطلاعات مالی در تلاش برای ارتکاب تقلب،اختلاس و موارد اینچنینی یک تعهد قانونی است.
برای برخی از شرکت های سهامی عام، حسابرسان به عنوان منبعی برای ارزیابی اثر بخشی کنترل های داخلی بر گزارش های مالی استفاده می شوند. حسابرسی روشی اصولی برای بررسی مستقل اطلاعات مالی یک واحد تجاری با هدف اظهارنظر نسبت به نمای واقعی و منصفانه است. حسابرسی یک بررسی انتقادی و بیطرفانه از هر یک از جنبه های معامله است، یعنی کوپن ها، رسید ها، دفاتر حساب و اسناد مربوطه تأیید میشوند تا اعتبار و قابلیت اتکای صورت های مالی مشخص شود. علاوه بر این، اشتباهات و کلاهبرداری ها یا دستکاری عمدی در حساب ها یا سوء استفاده و غیره نیز از طریق بررسی های دقیق قابل شناسایی است.
حسابرس از صحت و شفافیت اطلاعات مالی، رعایت استاندارد های حسابداری و پرداخت مالیات به درستی و یا عدم پرداخت مالیات بازدید می کند. پس از بررسی کامل دفاتر حسابداری و سوابق مالی در قالب گزارش نظر می دهد. گزارش در مورد دیدگاه واقعی و منصفانه باید به شخصی که حسابرس را منصوب می کند ارائه شود. چهار نوع گزارش حسابرسی وجود دارد که عبارتند از:
- اظهار نظر مقبول
- اظهار نظر مشروط
- اظهار نظر مردود
- عدم اظهار نظر
حسابرسی می تواند به صورت داخلی و خارجی انجام شود. وظیفه حسابرسی داخلی را می تواند شخصی از داخل یا بیرون سازمان بر عهده بگیرد اما اگر شخصی بیرون از سازمان عهده دار این مسئولیت شود به بسیاری از دلایل بهتر است. این شخص توسط مدیریت سازمان برای بهبود سیستم های کنترل داخلی و سیستم حسابداری منصوب می شود. حسابرس خارجی توسط سهامداران شرکت منصوب می شود.
حسابداری یک زبان تخصصی برای کسب و کار هاست است که به درک فعالیت های اقتصادی واحد های تجاری کمک می کند. این یک عمل ثبت منظم معاملات پولی روزانه کسب و کار و طبقه بندی آنها به گروه های مختلف است که در کنار آن، معاملات به گونه ای خلاصه می شود که در زمان فوریت به راحتی قابل ارجاع بوده و سپس تجزیه و تحلیل و درک شود. نتایج صورت های مالی و در نهایت ابلاغ نتایج به ذینفعان.
وظیفه اصلی حسابداری ارائه اطلاعات با اهمیت به ویژه ماهیت مالی برای تصمیم گیری است. حسابداری بهای تمام شده، حسابداری مدیریت، حسابداری مالیاتی، حسابداری مالی، حسابداری منابع انسانی، حسابداری مسئولیت اجتماعی رشته های حسابداری هستند. اهداف اولیه حسابداری به شرح زیر است: نگهداری سوابق مناسب از طریق دفاتر کل و موجودی آزمایشی
تعیین نتایج (موقعیت سودآوری) از سوابق نگهداری شده از طریق معاملات و حساب سود و زیان
نمایش وضعیت مالی واحد تجاری از طریق ترازنامه
ارائه اطلاعات لازم در مورد وضعیت پرداخت بدهی و نقدینگی به علاقمندان.
برداشت کلی و خلاصه مطالب گفته شده حسابداری و حسابرسی هر دو رشتههای تخصصی هستند، حسابرسی نیاز به درک کامل قوانین مختلف، قوانین مالیاتی، دانش استانداردهای حسابداری و استانداردهای حسابرسی و همچنین مهارتهای ارتباطی دارد. جدای از آن، رازداری، صداقت و استقلال الزامات اساسی هستند که باید در حین اجرای روش حسابرسی حفظ شوند.
گزارش های ارائه شده توسط حسابرس برای استفاده کنندگان صورت های مالی مانند اعتبار دهندگان، سهامداران، سرمایه گذاران، تامین کنندگان، بدهکاران، مشتریان، دولت و غیره برای تصمیم گیری منطقی مفید است. رویه حسابرسی فقط زمانی انجام می شود که حسابداری به درستی انجام شود. نمی توان از آن غافل شد.
کلیه حقوق برای شرکت حسابداری سیستم حساب محفوظ است.